Szyby laminowane
Szyby laminowane– to szyby, które w zależności od budowy zapewniają różne funkcje – chronią przed włamaniem, ograniczają ryzyko zranienia odłamkami szkła w przypadku ich rozbicia oraz ryzyko wypadnięcia, a ze względu na to, że standardowo szyba, która zapewnia funkcję ochronną jest grubsza od drugiej szyby w zestawie oraz zawiera folie PVB mające pewne właściwości tłumienne, szyby charakteryzują się lepszymi parametrami ochrony przed hałasem. Filtrują również większość promieni UV, co pozwala na maksymalną ochronę wszelkich elementów narażonych na oddziaływanie promieni słonecznych.
Do zespolenia szyb stosuje się szkło laminowane (norma PN-EN ISO 12543-1,2,3,4,5,6 „Szkło warstwowe i bezpieczne szkło warstwowe”), które składa się z dwóch lub więcej tafli połączonych ze sobą za pomocą jednej lub wielu folii PVB (poli-winylo-butyralowej). Proces ten odbywa się w autoklawie w temperaturze około 115°C i pod ciśnieniem około 10 at. Wcześniej podczas przygotowania tafli do klejenia należy odpompować powietrze z przestrzeni międzyszybowej, w której znajduje się już folia PVB.
Cechy szkła laminowanego
- w przypadku pęknięcia szkła, folia lub folie PVB powstrzymują fragmenty szkła na miejscu,
- różnicując ilość i grubość poszczególnych warstw, otrzymuje się szkło laminowane o odmiennych właściwościach fizycznych,
- folie PVB mogą być bezbarwne, mleczne lub w niektórych przypadkach kolorowe, istnieje także możliwość zalaminowania między szybami nadruków lub elementów graficznych.
W zależności od budowy szyby laminowanej wchodzącej w skład szyby zespolenie posiada odpowiednią klasę zabezpieczenia, które zdefiniowane zostały w normie PN-EN 356 poprzez określenie jaką próbę wytrzymałości musi przejść dana szyba, aby zyskać daną klasę. Próbę przeprowadza się przez jednokrotne lub wielokrotne uderzenie kuli stalowej (3 – krotne) o masie 4,11 kg spadającej swobodnie z określonej wysokości (od 1,5 m do 9 m) na testowane szkło (1100 x 900 mm) umieszczone poziomo. Połączone punkty uderzeń tworzą trójkąt równoboczny o 13 centymetrowych bokach. Wysokość upadku zmienia się w zależności od klasy szkła. Nawet po trzecim uderzeniu kula nie powinna przebić szkła.
| KLASA | TESTY | WYNIKI |
| P1A | 3 uderzenia kuli w trójkącie – wysokość 1,5 m | nie przebite |
| P2A | 3 uderzenia kuli w trójkącie – wysokość 3 m | nie przebite |
| P3A | 3 uderzenia kuli w trójkącie – wysokość 6 m | nie przebite |
| P4A | 3 uderzenia kuli w trójkącie – wysokość 9 m | nie przebite |
| P5A | 3×3 uderzenia kuli w trójkącie – wysokość 9 m | nie przebite |
Klasa P5 –to taki sam test jak w przypadku klas P1 do P4, przy czym powtarzany 3 razy z wysokości 9 m. Nawet po dziewiątym uderzeniu kula nie powinna przebić szkła.
Klasa P6 do P8 – próbka szkła umieszczona pionowo wytrzymuje uderzenia mechanizmu o odpowiednim ciężarze wyposażonego w siekierę i młot, aby tworzyć otwór 40 x 40 cm, zwyczajowo przyjmowany za pozwalający na przejście człowieka. Ilość uderzeń koniecznych do wykonania tego otworu określa klasę szkła bezpiecznego.
| KLASA | TESTY | WYNIKI |
| P6A | młot i siekiera, od 30 do 50 uderzeń | Otwór 40 x 40 cm nie wykonany |
| P7A | młot i siekiera, od 51 do 70 uderzeń | Otwór 40 x 40 cm nie wykonany |
| P8A | młot i siekiera, powyżej 71 uderzeń | Otwór 40 x 40 cm nie wykonany |
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.